Dialogen # 2 Selma Dronkers en Esmee Seebregts

Selma Dronkers

Dialogen # 2 Selma Dronkers en Esmee Seebregts

De tentoonstelling Dialogen #2 van Selma Dronkers en Esmee Seebregts zit vol ogenschijnlijke tegenstellingen. Het eerste wat opvalt, zijn de subtiele genuanceerde grijstonen in de tekeningen van Dronkers tegenover de krachtige kleuren in de schilderijen van Seebregts. Maar als je nauwkeurig kijkt, zul je uiteindelijk meer overeenkomsten dan verschillen vinden tussen het werk van beide kunstenaars.

Het materiaal van Selma Dronkers is zwart en wit, of eigenlijk grijs. Wie ooit een tekening met zwart tekenmateriaal gemaakt heeft, herkent misschien iets van haar zoektocht. De eindeloze mogelijkheden van het materiaal, de directe sporen van de handeling, de genuanceerde grijze oppervlaktes, het zijn kleine stukjes wereld waar maker en kijker zichzelf in kunnen verliezen.

Waar Dronkers een overtuigende keuze voor de grijzen maakt, zo doet Esmee Seebregts dat voor kleur. Of eigenlijk was het geen keuze, meer een beweging, een intuïtieve aantrekkingskracht die groter bleek dan welk idee dan ook. In haar schilderijen spreken de kleuren krachtig en zelfstandig. De kleuren in haar werken trekken en duwen, stralen en wachten, dienen en soleren, staan en liggen, de kleuren bewegen en zijn. De werken zijn kleurharmonieën, gezien door de ogen van Seebregts.

Beide kunstenaars zijn geïnteresseerd in de grondbeginselen van de teken- en schilderkunst. Wat is licht? Wat is ruimte? Wat is kleur? Wat is lijn? Wat is vorm? Wat is vlak? Wat is een schilderij? Wat is een tekening? Temidden van het visuele geweld van de digitale media blijken deze oervormen van menselijke uitdrukking levendiger dan ooit. De werken van beide kunstenaars bieden de zintuigen een plastische en indringende ervaring, een moment van stilte en contemplatie, misschien zelfs herkenning.

Esmee Seebregts