In vorm betreed ik de wereld. In houdingen, posities, klanken en stof.
Hans Vos markeert zijn werkelijkheid met beelden, woorden, klanken. Als spelstukken schuift hij ze de wereld in. De periode waarin hij alles op wieltjes liet rollen, heeft hij al lang geleden achter zich gelaten. Dit in verband met het hellende vlak. Om rugpijn te voorkomen, ontwikkelde hij een voorkeur voor lichte materialen. Stof en schuim en trillende lucht. Ditmaal werkte hij met een nieuw materiaal. Het lijkt op Brabants roggebrood. Buigspaanplaat. Hij bouwde er een dansende kast mee van designallure. Bedoelde het als een korte eenakter. Een dramatische scène tussen kijker en kast. De kast als een gematerialiseerd gedicht. Dus niets om iets in op te bergen.