Opening Frans Drummen

Op zondag 6 september was de opening van Frans Drummen. Dit werd gedaan door Jos van Helvoirt. Hieronder is een deel van de openingstoespraak te lezen.

“Verzamelingen, zo heet de tentoonstelling. Wie heeft er nu niet verzameld, luciferdoosjes, speldjes, postzegels etc. Wat fascineert in verzamelen is dat je veel van hetzelfde hebt, maar toch ook verscheidenheid. Een voordeel is ook dat je jezelf beperkt d.w.z. je hoeft niet zo nodig nog iets anders te hebben, want je concentreert je op je eigen verzameling. Als je een Rembrandt wordt aangeboden kun je dan zeggen: nee dank je, ik verzamel alleen van Gogh’s.

Frans DrummenFrans Drummen heeft zich laten inspireren door wat hij in huis zag bijv. de naaidoos met een verzameling garen, knopen en bolletjes wol en katoen. Buiten in de natuur zag hij kaphout, keurig gestapeld, maar hij zag ook stenenstapelingen en kiezels langs de Waal. Deze leken bijna ongekunsteld en vanzelfsprekend tot stand gekomen. In zijn atelier probeert hij dit wat hij gezien had te realiseren met zeer simpele en direct voor handen zijnde materialen zoals latjes, houtblokjes, spaanders, afval van eerdere kunstwerken, klosjes touw, maar ook met prachtige takken en kiezels, die buiten zo voor het oprapen liggen. De ene keer heeft hij deze materialen los en primitief gegroepeerd, zie bijv. de bak met klossen achter in de gang. De andere keer heeft hij d afzonderlijke dingen tot een strakker geheel gemaakt, zie bijv. de verzameling windsels in de nis. Zelf noemt hij het lekker spelen en ordenen totdat er een eigen ritme en een zekere wetmatigheid ontstaat. Daardoor zijn sommige objecten sober en ingetogen andere juist fel en uitbundig. Maar soms ontstaat er toch een patroon van bepaalde verzamelingen, zie bijv. de kastjes met touw, met hekjes en met tafels. Het lijkt dan wel of Frans het verzamelen heeft terug gebracht tot de essentie, het oorspronkelijke zoals Frans ook op de uitnodiging uitlegt. Dit is wat Frans zelf in grote lijnen over zijn werk en de totstandkoming daarvan zegt.

Ik wil er een andere dimensie aan toevoegen en dat is de dimensie primitief, niet in de betekenis van onbeholpen maar in de betekenis van basaal, oorspronkelijk. Ik doel hiermee op de primitieve kunstvoorwerpen van culturen in Afrika en Australië. In de windsels in de nis kun je de patronen van de Aboriginals in Australië ontdekken. In de poppen in de vitrinekast zie ik een vergelijking met de speelpoppen van bepaalde stammen in Afrika met name Angola. In de stronken hout met hun uitsteeksels kun je de beelden van de Lobistam in Burkina Faso herkennen. Maar ook zie je als je op deze tentoonstelling rondloopt objecten die geïnspireerd zijn door hedendaagse kunstenaars zoals Mondriaan, Matisse en Herman de vries. Nogmaals dit is mijn interpretatie en wat het bij mij oproept. Het fijne is dat het je gelukkig vrij staat om je eigen bevindingen te hebben. Dat is wat kunst volgens mij met je moet doen. Dat is dan ook het mooie van deze tentoonstelling, die hierdoor een eigen en aparte plaats inneemt tussen de andere tentoonstellingen van de afgelopen tijd hier in Galerie de Nieuwe Gang. Het is een verzameling van verzamelingen.

Ik wil deze korte introductie dan ook eindigen met de wens dat U vooral geniet van deze tentoonstelling en er Uw eigen interpretatie bij bedenkt ( of niet ). Frans wil ik als blijk van waardering namens het bestuur van Galerie de Nieuwe Gang ons jubileumboek met onze verzameling van de afgelopen 30 jaar overhandigen.”

Jos van Helvoirt.