Ger Driessen over de bron van haar werk:
“Jaren geleden reisde ik naar Silkeborg in Denemarken om te gaan kijken naar de Tollundman en andere veenlijken die daar te zien waren. Dat heeft mij enorm aangegrepen. Die eeuwen oude lichamen die zo goed geconserveerd waren, ze ontroerden, je wilde ze vragen; ‘Wie was je….wat is er met je gebeurd, vertel het ons we willen deelgenoot zijn van jouw leven’! Soms brengen foto’s in de krant een zelfde ontroering teweeg. Alsof je door er ogen en haren in te tekenen hem tot leven wil brengen; daarbij bedenkend jouw leven, ons aller leven wordt over de dood heen getild. Mijn grafische werk mag dan misschien somber zijn, de veenlijkjes komen er in terug, schreeuwend, berustend, gevangen, maar gemaakt vanuit mijn hoopvolle verwachting dat de dood niet het laatste woord heeft.”