In mijn handen heb ik een camera. Ik film de handen van een ander. Handen vertellen ons een verhaal. Ik probeer de grens te verleggen om zo dicht mogelijk bij anderen en mijzelf te komen. Alledaagse handelingen die we niet meer hoeven te leren. Ieder op zijn eigen wijze. Onnavolgbaar, onvermijdelijk. Handen die elkaar aanraken. Appel schillende handen. Een vuilnisman die gedachteloos de knoppen bedient en toch de vuilnis laat verdwijnen. Ademhalen. De herhaling van de alledaagse handelingen laat je beseffen dat het lichaam alles in zich heeft. Van de grootste wreedheid tot het tederste.
De terugkerende handelingen in een tehuis. Je laten aankleden, je mooiste jurk? Koffie met de anderen. Later… koffie met de anderen. Over de rand van je kopje kun je ze observeren. Als ik mijn kopje niet vasthoud, val ik misschien uiteen en de bloemen van mijn jurk.