Kunstenaar

Beste bezoeker van De Nieuwe Gang,

In ons gezamenlijke streven om corona te verslaan zal ook De Nieuwe Gang m.i.v. 24 maart tot nader bericht gesloten zijn. Alle geplande extra activiteiten vervallen. We gaan ons uiterste best doen onze programmering – te beginnen met de huidige tentoonstelling – later te hervatten.

Sociale distantie is één ding; het hoeft echter geen sociaal isolement te worden. Online willen we je daarom graag regelmatig dat bieden wat je van ons gewend bent. Kunst die bevraagt, kunst die je raakt en kunst die verbindt omdat onze gezamenlijke raakvlakken zichtbaar worden. Die verbinding en gezamenlijkheid zullen we hard nodig hebben!

Wees welkom in het ons volgen en blijf gezond!

Namens het bestuur,
Casper ter Heerdt,
voorzitter

No more pretty shadows – Nurzehra Ulukaya

De eindigheid van het leven vormt een rode draad in het werk van Nurzehra Ulukaya; de dood, die we door het zien van een uitgedroogde bloem of een dode vogel langs de weg niet werkelijk lijken te ervaren. Ook is zij gefascineerd door de natuur, die uiteindelijk alles overleven en overgroeien zal. Met persoonlijke herinneringen en ervaringen als uitgangspunt zoekt Nurzehra – met een onschuldige blik- naar poëtische beelden die deel zijn van ons collectieve bewustzijn.

Nurzehra Ulukaya (1985 Keulen D) studeerde aan AKV St.Joost, BfA, ‘s-Hertogenbosch. Op www.nurzehra.com vind je meer info over Nurzehra en haar werk

8 maart t/m 19 april 2020 Kunstinitiatief De Nieuwe Gang

Opening 8 maart 15.00 u

Artist Talk, gesprek met kunstenaar en publiek 29 maart 15.00 u

Finissage met Gerard Koek, beeldend kunstenaar 19 april 15.00 u

De beeldend kunstenaar Rob Voerman is een van de meest succesvolle kunstenaars uit onze regio. Zijn werk bevindt zich in vele collecties, waaronder die van het MoMa in New York en de Generali Foundatipn in Wenen. Zijn werk was te zien in musea en instellingen in Groot-Brittanië, Duitsland, de Verenigde Staten, China en Japan. Rob’s werk bestaat uit beelden, grote site-specific installaties, maquettes, fotografie, film en grafiek. In De Nieuwe Gang is t/m 15 december grafiek van Rob te zien, als deel van de groepstentoonstelling Grafiek 2019, Panta Rhei. Zondag 8 december om 15.00 uur geeft Rob Voerman in De Nieuwe Gang een lezing over zijn werk. Save the date!

Met Dialogen # 1 gaat het nieuwe seizoen van De Nieuwe Gang van start, met Lin Gerritse en Nico Huijbregts als onze gasten.

Nico Huijbregts en Lin Gerritse zijn allebei actief in meerdere disciplines, Lin in performance en installaties, Nico als componist en schrijver; beiden in beeldende kunst. Zij bewegen zich op al die terreinen met groot gemak. Voor hun gezamenlijke tentoonstelling Dialogen # 1 zal de nadruk liggen op hun beeldende werk.

Een dialoog vindt plaats tussen twee mensen en is bedoeld om vrij met elkaar van gedachten te wisselen, op zoek naar nieuwe inzichten. De dialoog de u in De Nieuwe Gang kunt gaan zien is om te beginnen een dialoog in beeldtaal; de taal die kunstenaars welbewust kiezen om dat uit te drukken wat zich niet in alledaagse woorden laat vangen.

Het verwoorden van die beeldtaal in een tekst, om het werk voor de toeschouwers te openen, staat soms op gespannen voet met de intenties van kunstenaars. Deze keer gaven beide kunstenaars namelijk ieder op eigen wijze aan hun dialoog te willen starten met weinig woorden.

Nico gaf aan dat hij liever een ander iets over zijn werk laat zeggen in plaats van zelf het werk te beschrijven.

Lin stuurde over zichzelf, een tegelijkertijd zowel cryptische als letterlijke beschrijving.

 Lin Gerritse afgestudeerd kunstenaar aan Artez Arnhem en Sint Lucas Antwerpen hij is een mannelijk mens sinds 1988, hij is 1,73 cm lang, bruine ogen bruine haren 100 000 miljard cellen, 8,35 meter lange darm, 6 liter bloed, 65% water, ruis in linkerhartkamer en 4 snijtanden in goede staat.

Duidelijk is; beide kunstenaars willen graag een open dialoog tussen u als toeschouwer en het werk, zonder een vooraf gegeven kader.

Deze week vult De Nieuwe Gang zich en gaan de beelden spreken. Aan ons is het om, vanaf zondag 9 september, eerst vooral te komen kijken. Het bijzondere daarna is dat Nico en Lin wel graag over hun werk in gesprek willen.

Tijdens de opening zal Nora van Dam beide kunstenaars kort interviewen. Op 7 oktober is er een Artist Talk en kunt u zelf als bezoeker met Lin en Nico in gesprek. Ook dan zullen zij ons hoogstwaarschijnlijk laten blijken dat zij ons ‘kijken’ niet willen sturen en toch zonder dit te doen over hun werk te vertellen!

Dialogen # 1 Lin Gerritse en Nico Huijbregts

9 september t/m 21 oktober 2018 in Kunstinitiatief De Nieuwe Gang

Dialogen # 1 is de eerste van een reeks exposities waarin De Nieuwe Gang komend seizoen het werk toont van telkens twee kunstenaars: een gerenommeerde kunstenaar en een getalenteerde nieuwkomer.

Schrijfster Nora van Dam zal tijdens de opening op 9 september om 15.u beide kunstenaars interviewen. Daarna zal muziek van Nico Huijbregts èn een bewerking van deze muziek van Lin Gerritse te horen zijn.

Zondag 23 sept 15.00 u.;         Violist Kees Hilhorst speelt de sonate voor viool van Bela Bartók

Zondag 7 oktober 15 u.          Artist talk met beide kunstenaars.

Nico Huijbregts zal, doorlopend tijdens tentoonstelling, met potlood een tekst over verdwenen geluiden op de buitenmuur schrijven.

Openingstijden zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00 uur.

Kloosterstraat 7, 6641 KW Beuningen, 06 43 44 54 56, info@denieuwegang.nl

www.nicohuijbregts.nl       www.lingerritse.com

Op zondag 6 september was de opening van Frans Drummen. Dit werd gedaan door Jos van Helvoirt. Hieronder is een deel van de openingstoespraak te lezen.

“Verzamelingen, zo heet de tentoonstelling. Wie heeft er nu niet verzameld, luciferdoosjes, speldjes, postzegels etc. Wat fascineert in verzamelen is dat je veel van hetzelfde hebt, maar toch ook verscheidenheid. Een voordeel is ook dat je jezelf beperkt d.w.z. je hoeft niet zo nodig nog iets anders te hebben, want je concentreert je op je eigen verzameling. Als je een Rembrandt wordt aangeboden kun je dan zeggen: nee dank je, ik verzamel alleen van Gogh’s.

Frans Drummen heeft zich laten inspireren door wat hij in huis zag bijv. de naaidoos met een verzameling garen, knopen en bolletjes wol en katoen. Buiten in de natuur zag hij kaphout, keurig gestapeld, maar hij zag ook stenenstapelingen en kiezels langs de Waal. Deze leken bijna ongekunsteld en vanzelfsprekend tot stand gekomen. In zijn atelier probeert hij dit wat hij gezien had te realiseren met zeer simpele en direct voor handen zijnde materialen zoals latjes, houtblokjes, spaanders, afval van eerdere kunstwerken, klosjes touw, maar ook met prachtige takken en kiezels, die buiten zo voor het oprapen liggen. De ene keer heeft hij deze materialen los en primitief gegroepeerd, zie bijv. de bak met klossen achter in de gang. De andere keer heeft hij d afzonderlijke dingen tot een strakker geheel gemaakt, zie bijv. de verzameling windsels in de nis. Zelf noemt hij het lekker spelen en ordenen totdat er een eigen ritme en een zekere wetmatigheid ontstaat. Daardoor zijn sommige objecten sober en ingetogen andere juist fel en uitbundig. Maar soms ontstaat er toch een patroon van bepaalde verzamelingen, zie bijv. de kastjes met touw, met hekjes en met tafels. Het lijkt dan wel of Frans het verzamelen heeft terug gebracht tot de essentie, het oorspronkelijke zoals Frans ook op de uitnodiging uitlegt. Dit is wat Frans zelf in grote lijnen over zijn werk en de totstandkoming daarvan zegt.

Ik wil er een andere dimensie aan toevoegen en dat is de dimensie primitief, niet in de betekenis van onbeholpen maar in de betekenis van basaal, oorspronkelijk. Ik doel hiermee op de primitieve kunstvoorwerpen van culturen in Afrika en Australië. In de windsels in de nis kun je de patronen van de Aboriginals in Australië ontdekken. In de poppen in de vitrinekast zie ik een vergelijking met de speelpoppen van bepaalde stammen in Afrika met name Angola. In de stronken hout met hun uitsteeksels kun je de beelden van de Lobistam in Burkina Faso herkennen. Maar ook zie je als je op deze tentoonstelling rondloopt objecten die geïnspireerd zijn door hedendaagse kunstenaars zoals Mondriaan, Matisse en Herman de vries. Nogmaals dit is mijn interpretatie en wat het bij mij oproept. Het fijne is dat het je gelukkig vrij staat om je eigen bevindingen te hebben. Dat is wat kunst volgens mij met je moet doen. Dat is dan ook het mooie van deze tentoonstelling, die hierdoor een eigen en aparte plaats inneemt tussen de andere tentoonstellingen van de afgelopen tijd hier in Galerie de Nieuwe Gang. Het is een verzameling van verzamelingen.

Ik wil deze korte introductie dan ook eindigen met de wens dat U vooral geniet van deze tentoonstelling en er Uw eigen interpretatie bij bedenkt ( of niet ). Frans wil ik als blijk van waardering namens het bestuur van Galerie de Nieuwe Gang ons jubileumboek met onze verzameling van de afgelopen 30 jaar overhandigen.”

Jos van Helvoirt.

Afgelopen weekend was het dan zover….de opening ‘Insomnia’ van Lucy Besson.
Om kwart voor drie ren ik naar binnen, het regent buiten. Na alle drukte van die ochtend, langs de sponsoren, bloemen, drank en gebak regelen, val ik in een oase van rust. Links en rechts van mij, zie ik zwarte lijsten die precies op dezelfde hoogte op exact dezelfde afstand van elkaar hangen.  Wat een stilte. Mijn oog blijft rechts hangen, een zwart en wit vlak dit keer zonder lijst. Als ik ervoor sta zie ik dat er iets op te zien is. Om het goed te kunnen zien sta ik bijna met mijn neus op het werk. Voor er allerlei vragen door mijn hoofd gaan, sta ik verstard, verward door wat ik zie, voor me uit te staren. Hierna barst er een explosie van vragen in me los. Hoe heeft ze dit technisch voor elkaar gekregen? Waarom zwart/wit? Wie zijn er te zien? Is het moeder en kind?

De eerste bezoekers druppelen binnen en ik ontwaak uit mijn roes. Ik loop snel door, hang mijn jas op en begroet iedereen. Snel loop ik nog langs alle werken. Prachtig, de vrouwen die er te zien zijn en vooral de technische vaardigheden die ervan af spatten. Aan het einde van de gang blijf ik hangen bij een video. Een fijne afwisseling naast alle foto’s en roettekeningen.
De man met het witte colbert en het ronde brilletje op zijn neus houdt zijn openingswoord. Erg bijzonder dat hij, ‘de’ galerie houder van Nijmegen, deze expositie opent. Wim de Natris heeft een mooi verhaal over Lucy, haar verleden, haar werkwijze en vooral haar prachtige eindresultaat in De Nieuwe Gang. Mijn hoofd dwaalt soms af naar het zwarte en witte vlak achter de Natris. Maar ik kom weer terug bij het witte colbert naast het pik zwarte haar van Lucy Besson als er luid geapplaudisseerd wordt.
Iedereen vindt zijn weg naar een drankje en een hapje, hopende op een kort gesprek met de kunstenares. Het geroezemoes van de vele bezoekers zorgt ervoor dat de ruimte die zo stil was, gevuld wordt met warmte, bewondering en genot.

Het was een prachtige middag.

Op 4 april heeft Willem van Lieshout onder grote belangstelling de tentoonstelling ‘In vriendschap verknoopt’ geopend. Hij vertelde dat deze tentoonstelling refereerde aan de jarenlange vriendschap die hij en zijn vrouw Riky met de exposerende kunstenaars onderhielden. Hij droeg de tentoonstelling dan ook op als nagedachtenis aan haar wat met een luid applaus werd bekrachtigd. Bijna alle kunstenaars waren zelf aanwezig, zij gaven dan ook wat extra informatie bij hun werken wat voor een extra dimensie zorgde.

Bijzonder was de extra ruimte waar Willem van Lieshout zijn eigen collectie tentoonstelde. Dit was onder andere een gedeelte van zijn verzameling servies, een prachtig geweven tafelkleed met een gedicht van Lucebert en natuurlijk een indrukwekkend helder blauw sieraad gemaakt door één van de aanwezige kunstenaars, Ted Noten.

Helaas is deze expositie inmiddels niet meer te bekijken. Het waren mooie weken en zo hebben we dan ook veel bezoekers mogen verwelkomen.

Ontzettend bedankt en hopelijk mogen we nog eens zo’n interessante samenstelling van werken en kunstenaars ontvangen.